کاش میشد بوسه ها را قاب کرد / مثل نامه سوی هم پرتاب کرد / کاش میشد عشق را تقسیم کرد / مثل تک شاخه گلی تقدیم کرد .
.
.
.
از تو گفتن کار هر کس نیست ای زیبا غزل / من برای گفتنت باید که مولانا شوم .
.
.
.
بیادت هستم حتی اگر قرار باشد شبی بی چراغ در حسرت یافتنت تمام کوچه ها را قدم بزنم .
.
.
.
عشقت به دلم اگر بتابد چه کنم ؟ / مهرت به سرای من بخوابد چه کنم ؟ / یکدم به سوال من جوابی بده دوست / روزی که دلم تو را بخواهد چه کنم ؟
.
.
.
برای محبت هایی که عمیقند ، ندیدن و نبودن هرگز بهانه ی از یاد بردن نیست !
.
.
.
شمع اگر سوخت و به پروانه وفادار نبود / من بر آنم که بسوزم به کنارت ، ای دوست .
.
.
.
رابطه ها زمانی زیبا می شوند که برای یاد کردن هیچ دلیلی به جز دلتنگی نباشد .
.
.
.
اگر خطا نکنم عطر ، عطر یار من است / کدام دسته گل امروز بر مزار من است / تو قرص ماهی و من برکه ای که می خشکد / خود این خلاصه ی غم های روزگار من است .
.
.
.
در چشم آفتاب چو شبنم زیادی ام / چون زهر هرچه که باشم اگر کم زیادی ام / همچون نفس ، غریبترین آمدن مراست / تا میرسم به سینه همان دم زیادی ام .
.
.
.
روزهایی که بی تو می گذرد / گرچه با یاد توست ثانیه هاش / آرزو باز می کشد فریاد / در کنار تو می گذشت ای کاش .
.
.
.
از دوری تو دلی پر از غم دارم / وز غصه ی تو همواره ماتم دارم / گر حق بدهد به من همه ملک وجود / گویم که گل روی تو را کم دارم .
.
.
.
آیین عشق بازی دنیا عوض شده ست / یوسف عوض شده ست ، زلیخا عوض شده ست / حق داشتی مرا نشناسی به هر طریق / من همچنان همانم و دنیا عوض شده ست .
.
.
.
تا غروب این زمین تا طلوع واپسین در کتاب خاطراتم ماندگاری نازنین .
.
.
.
ابرها به آسمان تکیه می کنند ، درختان به زمین و انسانها به مهربانی یکدیگر .
.
.
.
ویران شد از نگاهت بنای استوار دلم ، حالا تو تنها ستون این ویرانه ای .
.
.
.
من برگ تو هم عابری و عشق قدمهایت / دل میبری و میگذری ، ای جانم به فدایت .
.
.
.
تو را دیدم دلم بر باد کردم / برای دیدنت فریاد کردم / ندانستم که عشق اول جمیل است / تمام هستی ام بر باد کردم .
.
.
.
اگر قلبم از چوب بود ، آن را به آتشکده ی چشمانت می سپردم !
.
.
.
نیستی کم نه از آیینه نه حتی از ماه / که ز دیدار تو من تشنه ترم تا از ماه / من محال است به دیدار تو قانع باشم / کی پلنگی شده راضی به تماشا از ماه .
.
.
.
خوشا آنان که در بازار گیتی / خریدار وفا بودند و هستند / خوشا آنان که در راه رفاقت / رفیق با وفا بودند و هستند .
